Pierwszym etapem układania kostki brukowej jest oznaczenie granic słupkami ze sznurkiem. Po oznaczeniu możemy przystąpić do kopania koryta. Głębokość zależy od rodzaju gleby. Im gleba bardziej wilgotna, tym będziemy potrzebowali grubszej podbudowy, więc i głębokość koryta musi być większa (waha się między 15 a 40 cm). W tym etapie układania kostki brukowej musimy zadbać też o niwelację terenu, czyli wyrównanie podstawy do planowanej powierzchni. Warto tu zaplanować niewielki spadek skośny terenu (~1cm/m), aby w przyszłości na drodze nie tworzyły się kałuże.

Kolejnym etapem układania kostki brukowej jest ułożenie krawężników. Warto przede wszystkim zaplanować, żeby szerokość drogi odpowiadała wielokrotności szerokości kostki, tak aby później nie trzeba było przycinać Każdej kolejnej kostki bruku. Warto zadbać o równe ułożenie krawężników, gdyż później będą pełniły rolę ustalania poziomu dla kostki i podbudowy. Krawężniki układa się na warstwie gęstego betonu i obsypuje z zewnątrz ziemią.

Gdy mamy wytyczoną linię krawężników, możemy przystąpić do wysypywania i ubijania podbudowy - czyli kruszywa lub tłucznia. W przypadku, gdy warstwa podbudowy będzie większa niż 10-20 cm, warto poszczególne warstwy nakładać stopniowo i każdą z osobna ubijać i poziomować.

Na zagęszczonej podbudowie zasypuje się piasek, najlepiej odsiany żwir o frakcji 2-5 mm (największe ziarna do 7 mm). Grubość podłoża kostki w stanie zagęszczonym wynosi 3-5 cm. Podłoże kostki należy tak wyrównać listwą niwelującą, aby kostka przed zawibrowaniem była o 1 cm wyżej od planowanego poziomu. Podłoże następnie ulega zagęszczeniu poprzez zawibrowanie ułożonej kostki. Dzięki temu niwelowane są tolerancje wysokości kostki. Podłoże przed ułożeniem kostki jest dokładnie plantowane i wyrównywane.

Przed układaniem kostki brukowej należy sprawdzić zgodność dostawy z zamówieniem oraz zwrócić uwagę na ewentualne uszkodzenia transportowe. Układanie następuje zasadniczo z miejsca już ułożonej kostki, przez co unika się zdeptania wygładzonego podłoża. Dla optymalizacji kombinacji kostkę należy pobierać do układania jednocześnie przynajmniej z trzech palet, dzięki temu można niwelować ewentualne nieznaczne odchylenia kolorystyczne na dużych powierzchniach, które są wynikiem zmienności barwy surowców. Kostka jest produktem z surowców naturalnych i podlega takim samym zmianom odcieni kolorów. WAŻNE: Progi dystansowe na bocznych powierzchniach kostki nie stanowią gwarancji zachowania wymaganych odstępów fugowych. Układanie poszczególnych rzędów należy regularnie kontrolować sznurem lub łatą a ewentualne odchylenia korygować.

Wibrowana może być kostka tylko sucha. Przed wibrowaniem należy dokładnie wypełnić fugi suchym drobnym piaskiem a powierzchnię kostki dokładnie wyczyścić, następnie zawibrować wibratorem z podkładką gumową aż do momentu uzyskania stałego poziomu powierzchni. Jeżeli nie przewiduje się bocznych ograniczeń, przed zawibrowaniem muszą być wykonane boczne zabezpieczenia przed przesuwaniem się tej kostki. Po zawibrowaniu powierzchni może okazać się konieczne ponowne uzupełnienie piasku w fugach lub ich zamulenia.

Właściwie ułożona kostka brukowa jest elastycznie związana ze sobą fugami. Pojedyncze obciążenia kostki w ruchu kołowym są przez to płasko przenoszone na podłoże. Dlatego znana jest stara i powszechna reguła: Ułożona kostka może być tak dobra jak jej podłoże, gdyż zawodność warstwy nośnej ma automatyczny wpływ na powierzchnię ułożonej kostki. Elastyczne wiązanie zapobiega z reguły uszkodzeniom powierzchni ale możliwe deformacje podłoża mogą wpływać na zniekształcenie powierzchni kostki. Podbudowa jako tzw. warstwa mrozoodporna nakładana jest na wcześniej zagęszczone istniejące podłoże. Grubość podbudowy zależy od rodzaju podkładu, ale przede wszystkim również od oczekiwanego natężenia ruchu kołowego. Dla ciągów pieszych i posesji prywatnych wystarcza na ogół grubość ca. 20 cm, dla większego i dużego obciążenia nawierzchni z reguły grubość podbudowy wynosi 30-40 cm. Należy użyć mrozoodpornego materiału o uziarnieniu fi 40 mm jak żwiru, tłucznia itp. Materiał ten na całej grubości jest wstępnie ubity i na końcu zagęszczony. W przypadku istniejącej podbudowy typu: beton, asfalt, itp. stosujemy tylko podsypkę piaskową lub żwirową o grubości 3-5 cm.